دختر و بهار/پست تقدیمی

این وبلاگ تقدیمیست به دختری که می دانم در عرصه نوشتن روزی بهترین خواهد شد.کسی که بی شک در نوشتن متن های عاشقانه یگانه است و قلبش همچون آینه.دختری متولد بهار و به لطافت شکوفه ها.علت نام گذاری این وبلاگ نیز قلب بهاری اش بود.قلبی که هیچ وقت خزان نخواهد شد.دختری که اگرچه دنیایی تلخ را پشت سر گذاشت اما قویترین بود.از او می خواهم که از این به بعد این وبلاگ را خلوتکده ی خود بداند.شادی ها و غم ها و عاشقانه ها و خاطراتش را بر دوش این "دُختِ بهاری" بگذارد.فردی که این وبلاگ را به او تقدیم می کنم قلبش از تمامی سیاهی هایی که این روزها خیلی از ما گرفتارش شده ایم به دور است.هر چه را که در این مکان می خوانید تنها درک کنید.دیدگاهتان را بگویید اما دوستانه.اگر هم متنی را دوست نداشتید به جای بحث و برتر دیدن خودتان تنها آن مربع قرمز بالا را کلیک کنید و تمام.اینجا قرار است همه چیز بی پرده باشد.دختر بهاری این وبلاگ را تا روزی که به بهار و شادی اش برسد می نویسد.این وبلاگ و تک تک شما می توانید مونس خوبی برای خوشی و ها و تلخی هایش باشید.این وبلاگ قرار نیست مخفی بماند.قرار نیست کسی از نوشتن و خواندن شخصیاتش واهمه داشته باشد.خاصیت خوب محیط مجازی این است که هیچ کس نباید تو را قضاوت کند و تنها باید خودش را در موقعیت تو قرار بدهد.بعد از نام گذاری این وبلاگ پی بردم که دست بر قضا شعری از شاعر محبوبت فروغ هم سروده شده است که بی ربط به نام این وبلاگ نیست.همیشه دوستت خواهم داشت.

دختر کنار پنجره تنها نشست و گفت
ای دختر بهار حسد می برم به تو
عطر و گل و ترانه و سر مستی ترا
با هر چه طالبی بخدا می خرم ز تو
بر شاخ نوجوان درختی شکوفه ای
با ناز می گشود دو چشمان بسته را
می شُست کاکُلی به لب آب نقره فام
آن بال های نازک زیبای خسته را
خورشید خنده کرد و ز امواج خنده اش
بر چهر روز روشنی دلکشی دوید
موجی سبک خزید و نسیمی به گوش او
رازی سرود و موج به نرمی از او رمید
خندید باغبان که سرانجام شد بهار
دیگر شکوفه کرده درختی که کاشتم
دختر شنید و گفت چه حاصل از این بهار
ای بس بهارها که بهاری نداشتم
خورشید تشنه کام در آن سوی آسمان
گویی میان مجمری از خون نشسته بود
می رفت روز و خیره در اندیشه ای غریب
دختر کنار پنجره محزون نشسته بود

دختر و بهار/ فروغ فرخزاد